Wednesday, December 10, 2008
ഒരു കര്ഷകന്റെ ആത്മഹത്യാ കുറിപ്പ്..( മുരുകന് കാട്ടാക്കട )
മുരുകന് കാട്ടാക്കട ...മനസ്സില് നിന്നു മനസ്സിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങുന്ന ചൊല്കവിതകളുടെ രാജകുമാരന് ...സമൂഹത്തിലെ അസ്വസ്ഥതകളെ വയനക്കാരില് പ്രതികരണമാക്കി മാറ്റുന്നതില് വിജയിച്ച അങ്ങേക്ക് ഈയുള്ളവന്റെ പ്രണാമം ...
ഒരു കര്ഷകന്റെ ആത്മഹത്യാ കുറിപ്പ്
ഇതു പാടമല്ലെന്റെ ഹൃദയമാണ് ...
നെല്കതിരല്ല കരിയുന്ന മോഹമാണ്..ഇനിയെന്റെ കരളും പറിച്ചു കൊള്ക..
പുഴയല്ല കണ്ണീരിനുറവയാണ് ...വറ്റി വരളുന്നതുയിരിന്റെ ഉറവയാണ്
ഇനിയെന്റെ ശാന്തിയുമെടുത്തു കൊള്ക
കതിരു കൊത്താന് കൂട്ടുകിളികളില്ല
കിളിയകറ്റാന് കടും താളമില്ല
നുരിയിട്ടു നിവരുന്ന ചെറുമി തന് ചുണ്ടില് വയല് പാട്ടു ചാര്ത്തും ചുവപ്പുമില്ല
നാമ്പുകളുണങിയ നുകപ്പാടിനോരത്ത് നോക്കുകുത്തി പലക ബാക്കിയായി
ചലനവുമെടുത്തു കൊള്ക... ബോധവുമെടുത്തു കൊള്ക......................... പാട്ടുകളെടുത്തു കൊള്ക............
കര്ക്കിട കൂട്ടങ്ങള് മേയുന്ന മടവകള്
വയല് ചിപ്പി ചിത്രം വരക്കും ചതുപ്പുകള്
മാനത്തു കണ്ണികള് മാരശരമെയ്യുന്ന മാനസ സരസ്സാം ജലചെപ്പുകള്
ധ്യാനിച്ചു നില്കുന്ന ശ്വേത സന്യാസികള്.....
നാണിച്ചു നില്ക്കും കുളക്കോഴികള് ...
പോയ്മറഞെങൊ വിളക്കാല ഭംഗികള് ...
വറുതി കത്തുന്നു കറുക്കുന്നു ചിന്തകള്
ഇനിയെന്റെ ബോധവുമെടുത്തു കൊള്ക.........................
വൈക്കോല് മിനാരം മറഞ്ഞ മുറ്റത്തിന്നു
ചെണ്ട കൊട്ടി കടത്തെയ്യങ്ങളാടുന്നു
ഇനിയെന്റെ ചലനവുമെടുത്തു കൊള്ക...
ഇനിയെന്റെ ശാന്തിയുമെടുത്തു കൊള്ക
ഇനിയെന്റെ കരളും പറിച്ചു കൊള്ക...
ഇനിയെന്റെ പാട്ടുകളെടുത്തു കൊള്ക............
ഇനിയെന്റെ ബോധവുമെടുത്തു കൊള്ക.........................
Sunday, December 07, 2008
ഒരു പാലത്തിന്റെ കഥ ..
മുറ്റിച്ചൂര് കടവ് വരെ പോയി ..ചുമ്മാ വൈകിട്ട് നടക്കാനിറങിയതാ. പാലം പണി നടക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് കേള്കുന്നതല്ലാതെ അങ്ങോട്ട് തീരെ പോവാറില്ല. ഓര്മ വച്ച നാള് മുതല് കേട്ട് തുടങ്ങിയതാ പാലത്തെ കുറിച്ചു . അത്ര വലിയ പുഴ ഒന്നും അല്ല..പക്ഷെ അതിനോരുപാട് സ്വാധീനമുണ്ട് (എല്ലാ പുഴകളെയും പോലെ .........കനാലുകളെയും പോലെ .. ) നാട്ടില് ചര്ച്ചകളാണ് ..( പണ്ടു മുതലേ ഉള്ളതാ...പാലം വന്നാലുള്ള നേട്ടങ്ങള് ...)റിയല് Estatukar ഉഷാറായി.. അവിടെ എത്തിയപ്പോള് നബാര്ഡ് ഒരു ബോര്ഡ് വച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. Expected Completion date: സെപ്റ്റംബര് 9. എല്ലാ മലയാളിയേയും പോലെ സര്കാര് കാര്യങ്ങളുടെ മേല്ലെപോകിനെ കുറിച്ചൊക്കെ വാചാലരായി ..എല്ലാവരും നേട്ടങ്ങളെ കുറിച്ചു പറഞ്ജോണ്ടിരിക്കുമ്പോള് കുഞ്ഞു നഷ്ടങ്ങളെ മറന്നു പോകുകയാ..ആദ്യമായി കോളേജില് പോവുന്നത് കടത്തു വള്ളതിലൂടെയാ .. അന്ന് ഫ്രീയാ ...സ്ഥിരം സമയം..സ്ഥിരം ആളുകള് ..വഞ്ചിയോ ചന്ങാടമോ കാത്തുള്ള കടവിലെ കാത്തിരിപ്പ് ...ചര്ച്ചകള് ...അങ്ങിനെ അങ്ങിനെ ... ഒരുപാടു സൌഹൃദങ്ങള് ...ഇതൊക്കെ ഒരിക്കലും പിന്നീട് പുറത്തു പറഞ്ഞാല് കാലിയാകും എന്ന് തരത്തിലുള്ള പരിഹാസ്യമായ ഒരു കാര്യം ആയി ഒരിക്കലും തോന്നീടില്ല.. രാവിലെ തെങ്ങിന് തോപ്പുകളുടെ ഇടയിലൂടെ ഒരു 1.5 km നടക്കണം കടവിലോട്ടു ..മിക്കവാറും ചങ്ങാടം മറ്റേ കടവിലായിരിക്കും .. അതും കാത്തു നില്ക്കും ..തളിക്കുളം സ്കൂളിലേക്കുള്ള കുട്ടികള്, ടീചെര്സ്, പണിക്കാര് , S.N കോളേജ് students (ഈയുള്ളവനും അതില്പെടുതാം )..
അങ്ങിനെ ചന്ങാടമോ വന്ചിയോ എത്തിയാല് വേഗം അതില് കേറി ഒരു കുഞ്ഞു യാത്ര.. ആ കുഞ്ഞു കായലോളങ്ങളെ കീറിമുറിച്ച് ആടിയാടി ....ചങ്ങാടത്തില് യമഹാ എങ്ങിനെ ഒന്നും ഇല്ലാട്ടോ ...ജസ്റ്റ് മാന് പവര് ..2 പേരുണ്ടാവും ചങ്ങാടം കുത്താന് ..കുറച്ചു സൈക്കിള് ..നാലന്ച്ചു ബൈക്ക് ..ഒന്നോ രണ്ടോ ഓട്ടോ റിക്ഷ ..ഇത്രേം ഉണ്ടാവും കൂടെ ...മഴകാലത്ത് നല്ല ഒഴുകുണ്ടാവും ..ഈ രണ്ടു പേര് ചേര്ന്നു ഇത്രേം വല്യ ചങ്ങാടം തുഴഞ്ഞു അക്കരെ എത്തിക്കുന്നത് നമ്മുടെ ജോലി ഭാരത്തെ കുറിച്ചു വാ തോരാതെ സംസാരിക്കുന്ന ഐ.ടി കുട്ടപ്പന്മാരെ കാണിക്കേണ്ടതാണ് ...
ശീതീകരിച്ച മുറിയില് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്പില് ചടഞ്ഞിരിക്കുമ്പോള് നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കു പരിശോധിക്കാന് മിനക്കെടാറില്ല ..കാര്മേഘം നിറഞ്ഞ മാനത്തിനു കീഴെ ഒരു കുഞ്ഞു ചങ്ങാടത്തില് കലങ്ങി മറിഞ്ഞൊഴുകുന്ന പുഴയെ കീറി മുറിച്ചു...ഇന്നു ഒരു 5 മിനിട്ട് കാത്തു നില്കാന് പറ്റാറില്ല..ക്ഷമ കിട്ടാറില്ല...പക്ഷെ..എത്ര ദിവസമാ ചന്ങാടവും കാത്തു ...അല്ലെങ്കില് വന്ചിക്കാരന് ഊണ് കഴിച്ചു വരുന്നതും കാത്തു ആ കടവില് ...നല്ല സൌഹൃദങ്ങള് ...നയപരമല്ലാത്ത സ്നേഹ ബന്ധങ്ങളാണ് എന്നും നാം ഓര്ക്കാനിഷ്ടപ്പെടുക...ഞാനും നീയും പുഴയും ...
അങ്ങിനെ ചന്ങാടമോ വന്ചിയോ എത്തിയാല് വേഗം അതില് കേറി ഒരു കുഞ്ഞു യാത്ര.. ആ കുഞ്ഞു കായലോളങ്ങളെ കീറിമുറിച്ച് ആടിയാടി ....ചങ്ങാടത്തില് യമഹാ എങ്ങിനെ ഒന്നും ഇല്ലാട്ടോ ...ജസ്റ്റ് മാന് പവര് ..2 പേരുണ്ടാവും ചങ്ങാടം കുത്താന് ..കുറച്ചു സൈക്കിള് ..നാലന്ച്ചു ബൈക്ക് ..ഒന്നോ രണ്ടോ ഓട്ടോ റിക്ഷ ..ഇത്രേം ഉണ്ടാവും കൂടെ ...മഴകാലത്ത് നല്ല ഒഴുകുണ്ടാവും ..ഈ രണ്ടു പേര് ചേര്ന്നു ഇത്രേം വല്യ ചങ്ങാടം തുഴഞ്ഞു അക്കരെ എത്തിക്കുന്നത് നമ്മുടെ ജോലി ഭാരത്തെ കുറിച്ചു വാ തോരാതെ സംസാരിക്കുന്ന ഐ.ടി കുട്ടപ്പന്മാരെ കാണിക്കേണ്ടതാണ് ...
ശീതീകരിച്ച മുറിയില് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്പില് ചടഞ്ഞിരിക്കുമ്പോള് നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കു പരിശോധിക്കാന് മിനക്കെടാറില്ല ..കാര്മേഘം നിറഞ്ഞ മാനത്തിനു കീഴെ ഒരു കുഞ്ഞു ചങ്ങാടത്തില് കലങ്ങി മറിഞ്ഞൊഴുകുന്ന പുഴയെ കീറി മുറിച്ചു...ഇന്നു ഒരു 5 മിനിട്ട് കാത്തു നില്കാന് പറ്റാറില്ല..ക്ഷമ കിട്ടാറില്ല...പക്ഷെ..എത്ര ദിവസമാ ചന്ങാടവും കാത്തു ...അല്ലെങ്കില് വന്ചിക്കാരന് ഊണ് കഴിച്ചു വരുന്നതും കാത്തു ആ കടവില് ...നല്ല സൌഹൃദങ്ങള് ...നയപരമല്ലാത്ത സ്നേഹ ബന്ധങ്ങളാണ് എന്നും നാം ഓര്ക്കാനിഷ്ടപ്പെടുക...ഞാനും നീയും പുഴയും ...
Wednesday, December 03, 2008
കാഴ്ചകള് ഇനിയും ബാക്കി -(നീതു ) Neethu
കാഴ്ചകള് ഇനിയും ബാക്കി (നീതു ) Neethu
കാഴ്ചകള് ഇനിയും ബാക്കി
കരയരുതേ കണ്ണേ നിനക്ക് കാണുവാന് കാഴ്ചകള് ഇനിയും ബാക്കി
വിരിയാത്ത പൂവുകള് ,ബാക്കി ചിരിക്കാത്ത മുഖങ്ങള്
ബാക്കിമാംസം പിച്ചി തിന്നുന്ന കഴുകന്മാര് ബാക്കി
ഒഴുകാത്ത പുഴകളും ,വീശാത്ത കാറ്റും ബാക്കി
കാഴ്ചകള് ഇനിയും ബാക്കി
കരയരുതേ കണ്ണേ നിനക്ക് കാണുവാന് കാഴ്ചകള് ഇനിയും ബാക്കി
വിരിയാത്ത പൂവുകള് ,ബാക്കി ചിരിക്കാത്ത മുഖങ്ങള്
ബാക്കിമാംസം പിച്ചി തിന്നുന്ന കഴുകന്മാര് ബാക്കി
ഒഴുകാത്ത പുഴകളും ,വീശാത്ത കാറ്റും ബാക്കി
കണ്ണേ നിനക്ക് കാണുവാന് കാഴ്ചകള് ഇനിയും ബാക്കി
കാലത്തിന് കളി വിരുതുകള് ബാക്കി ,ഹൃദയ കാഠിന്യത്തിന് ധ്വനികള് ബാക്കി
വിശകുന്ന വയറിന് , തളരുന്ന തനുവിന് , അലയുന്ന ബാല്യത്തിന് രോദനം ബാക്കി
നഷ്ട സ്വപ്നത്തിന് ചിറകടികള്
കണ്ണേ നിനക്ക് കാണുവാന് കാഴ്ചകള് ഇനിയും ബാക്കി
Monday, December 01, 2008
യാത്രകിടയില് ...സുഗതകുമാരി (Sugathakumari)
യാത്രകിടയില് ...സുഗതകുമാരി (Sugathakumari)
എനിക്ക് പണ്ടേ പ്രിയം നിങ്ങളെ , സ്വപ്നങ്ങളെ
ചിരിക്കും ബാല്യം തൊട്ടേ നിങ്ങളെന് കളിത്തോഴര്
ഏതിരുട്ടിലും നമ്മളൊന്നിച്ചു വാണു , നിങ്ങ-
ലെതഴളിലും വന്നെന് കണ്ണൂനീരൊപ്പി തന്നു
വിളര്ക്കും ദിനങ്ങള് തന് കവിളില് ചായം തേച്ചു
തിളക്കും വേനല്ച്ചുടില് പൂകളെ തുന്നിചേര്്ത്തു
ദാഹത്തില് പുന്തേനെകി ദുഃഖത്തില് പ്രേമം നല്കീ
രോഗത്തില് സുഖാശ്വാസദൃഡവിശ്വാസം പാകീ
ഈ വഴിത്തളര്ചയെ ഞാനറിഞ്ഞീല നിങ്ങള്
ഗാനലോലുപര് കൂട്ടിനൊന്നിച്ചു നടപ്പോളം
അങ്ങനെ നാമൊന്നിച്ചേ കഴിഞ്ഞു ചിരകാലം
ഇന്നു ഞാനിവിടെയീ നാല്കവലയില് പെട്ടെ-
ന്നറിവു കാണ്മീലല്ലോ നിങ്ങളെകൂടെ പ്പിരി -
ഞ്ഞകലുന്നേരം നിങ്ങള് യാത്രയും ചൊല്ലീലല്ലോ
എങ്ങിനെയിനി? നിന്നു പോകുന്നേന് , സ്വപ്നങ്ങളെ
നിങ്ങള് കൈവിട്ടോന് , ഏറെ ക്ഷീണനീ യാത്രക്കാരന്
നടക്കാന് വഴിയെത്രയുണ്ടിനി കൊടും വെയില്
തണുക്കും മഹാ സന്ധ്യകെത്രയുണ്ടിനി നേരം ...
എനിക്ക് പണ്ടേ പ്രിയം നിങ്ങളെ , സ്വപ്നങ്ങളെ
ചിരിക്കും ബാല്യം തൊട്ടേ നിങ്ങളെന് കളിത്തോഴര്
ഏതിരുട്ടിലും നമ്മളൊന്നിച്ചു വാണു , നിങ്ങ-
ലെതഴളിലും വന്നെന് കണ്ണൂനീരൊപ്പി തന്നു
വിളര്ക്കും ദിനങ്ങള് തന് കവിളില് ചായം തേച്ചു
തിളക്കും വേനല്ച്ചുടില് പൂകളെ തുന്നിചേര്്ത്തു
ദാഹത്തില് പുന്തേനെകി ദുഃഖത്തില് പ്രേമം നല്കീ
രോഗത്തില് സുഖാശ്വാസദൃഡവിശ്വാസം പാകീ
ഈ വഴിത്തളര്ചയെ ഞാനറിഞ്ഞീല നിങ്ങള്
ഗാനലോലുപര് കൂട്ടിനൊന്നിച്ചു നടപ്പോളം
അങ്ങനെ നാമൊന്നിച്ചേ കഴിഞ്ഞു ചിരകാലം
ഇന്നു ഞാനിവിടെയീ നാല്കവലയില് പെട്ടെ-
ന്നറിവു കാണ്മീലല്ലോ നിങ്ങളെകൂടെ പ്പിരി -
ഞ്ഞകലുന്നേരം നിങ്ങള് യാത്രയും ചൊല്ലീലല്ലോ
എങ്ങിനെയിനി? നിന്നു പോകുന്നേന് , സ്വപ്നങ്ങളെ
നിങ്ങള് കൈവിട്ടോന് , ഏറെ ക്ഷീണനീ യാത്രക്കാരന്
നടക്കാന് വഴിയെത്രയുണ്ടിനി കൊടും വെയില്
തണുക്കും മഹാ സന്ധ്യകെത്രയുണ്ടിനി നേരം ...
Subscribe to:
Posts (Atom)