തോമസ്മാഷ്ക്കൊരു പ്രണയലേഖനം‌

പ്രിയപ്പെട്ട എന്റെ തോമസ് മാഷേ,

ഇന്ന് നമ്മുടെ പ്രണവല്ലരിയിലൊരു പുഷ്പം കൂടി പൂവണിഞ്ഞത് എന്റെ പ്രാണേശ്വരൻ അറിഞ്ഞിരിക്കുമല്ലോ? ഒരൽപ്പം വൈകിയാണെങ്കിലും(ക്ഷമിക്കുക, അതെന്റെ തെറ്റല്ല, ഞാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു) പള്ളത്തടുക്കയിലെ കവിതയും നമ്മുടെ പ്രണയഹാരത്തിലെ വാടാമലരായി മാറി.

ഇവിടെ എന്നെ എതിർക്കുന്നവരുടെ പോരാട്ടവീര്യത്തിനുമുന്നിലെനിക്ക് മുട്ടുമടക്കി മരണത്തെ വരിക്കേണ്ടി വന്നേക്കാം.ഞാൻ മരിച്ചാലും അങ്ങെനിക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്തപോലെ, നമ്മുടെ പ്രണയത്തിനൊരു സ്മാരകം തീർക്കണം. കാസർഗോട് എരിഞ്ഞ് തീർന്നവരുടെ അസ്ഥിയിൽ തീർത്ത അതിന്റെ അടിത്തറ, നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന്റെ ശക്തി വിളിച്ചോതുന്നതായിരിക്കും എന്നെനിക്കുറപ്പുണ്ട്. നാലുപാടുമുള്ള ഗോപുരങ്ങൾ, ജീവിതം വിടരും മുന്നേ കൊഴിഞ്ഞു വീണ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ വലിയ തലയോട്ടികൾ കൊണ്ട് അലങ്കരിക്കണം. മുന്നിലെ വലിയ തടാകത്തിൽ നിറക്കാൻ, കാസർകോട്ടെ അമ്മമാരുടെ വിലയില്ലാത്ത കണ്ണീർ തന്നെ ധാരാളം. സന്ദർശർക്ക് കണ്ണിനു കുളിരേകാൻ വേണമെങ്കിൽ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ശവശരീരങ്ങളിൽ ചിലതിനെ കൂട്ടിലടച്ച് പ്രദർശിപ്പിക്കാം
അങ്ങനെ പ്രണയത്തിന്റെ ഉദാത്തമായ മാതൃകയായി ആ സ്മാരകം കാലാകാലം നിലനിൽക്കട്ടെ..

വരും തലമുറ അങ്ങയെ ചതിയനെന്നും കൊലപാതകിയെന്നും വിളിച്ചേക്കാം. പക്ഷെ നമ്മളൊരുമിച്ച നല്ല നാളുകൾ അങ്ങേക്കാ പ്രതിഷേധങ്ങളെ കാറ്റിൽപ്പറത്തി ഒരുപാട് കാസർഗോടുകളെ സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള ശക്തി നൽകട്ടെ എന്ന് മാത്രം പ്രാർത്ഥിച്ചുകൊണ്ട്.

അങ്ങയുടെ പ്രാണേശ്വരി,
എൻഡോസൾഫാൻ